ସିଆଚେନ୍ ବୀରଙ୍କୁ ଶେଷ ସଲାମ୍

ପର୍ବତାରୋହଣ ଅଭିଯାନର ଏକ ଅଂଶ ଭାବରେ ଦୁର୍ଗମ ବରଫଭ୍ୟାଲିରେ ପାଦ ଦେଇଥିବା ପ୍ରଥମ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ସିଆଚେନ୍ ଗ୍ଲାସିୟରରେ ଭାରତୀୟ ସାମରିକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରମୁଖ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ନରେନ୍ଦ୍ର ବୁଲ କୁମାର ।କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ ୧୯୭୮ରେ ଦୁନିଆର ତୃତୀୟ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ପର୍ବତମାଳା କାଞ୍ଚନଗଙ୍ଗାର ଉତ୍ତର ପୂର୍ବ ଦିଗରେ ପର୍ବତାରୋହରଣ କରିଥିଲେ । ୪୫ ବର୍ଷରେ ଏପରି ଦୁଃସାହସ କେହି କରିନଥିଲେ । କର୍ଣ୍ଣେଲ ନରେନ୍ଦ୍ର କୁମାରଙ୍କୁ ସ୍ନେହରେ ବୁଲ ଡାକୁଥିଲେ ସାଥୀ ସେନା । ନରେନ୍ଦ୍ର କୁମାରଙ୍କର ସାନ ଭାଇ ମଧ୍ୟ ପର୍ବତାରୋହୀ ଥିଲେ । ଗତ ଗୁରୁବାର  ଦିଲ୍ଲୀ ସ୍ଥିତ ଆର୍ମିର ବରାର ସ୍କୋୟାରରେ ତାଙ୍କର ଅନ୍ତିମ ସଂସ୍କାର କରାଯାଇଛି । ଆଜି ଆମ ଗହଣରେ ନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କର ବୀରତ୍ୱର ଗାଥା କାଳକାଳକୁ ମନେ ରହିବ ।

ସୂଚନାଯୋଗ୍ୟ ସିଆଚେନ୍ ଅଞ୍ଚଳରେ ମୁତୟନ ଯବାନମାନେ ଅତି ଦୟନୀୟ ସ୍ଥିତିରେ ରହି ନିଜର ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରନ୍ତି ।  ଆବଶ୍ୟକ ପରିମାଣ ଖାଦ୍ୟ,  ପୋଷାକ ନଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ମା’ମାଟିର ସେବାରେ ଲାଗିଥାଆନ୍ତି । ଅତ୍ୟଧିକ ଥଣ୍ଡା ଯୋଗୁଁ ଖାଦ୍ୟପାନୀୟ ସବୁ ବରଫରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଏ । ତଥାପି ଦେଶମାତୃକାର ସେବା କରିବାରେ କେବେ ଆନମନା ହୋଇ ନାହାନ୍ତି  । ଏହି ଯବାନଙ୍କୁ ନିତି ପ୍ରତିଦିନ ଅନ୍ତରରେ ବରଫଝଡ଼ର ମୁକାବିଲା କରିବାକୁ ପଡ଼େ । ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ବଂଚିବାକୁ ସଂଘର୍ଷ କରିବାକୁ ପଡ଼େ । ଯୁଦ୍ଧରେ ନୁହେଁ ନିମ୍ନ ତାପମାତ୍ରା ଯୋଗୁଁ ଅନେକ ସମୟରେ ଯବାନମାନେ ସହିଦ ହୁଅନ୍ତି । ପାଖାପାଖି ୧୨ ହଜାରରୁ ୨୦ ହଜାର ଫୁଟ୍ ଉଚ୍ଚତା ଉପରେ ଥରି ଥରି ଦେଶ ମାତୃକାକୁ ସୁରକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ଭାରତୀୟ ସେନା ।